در هنگام خرید دوربین DSLR به چه نکاتی توجه کنیم؟

در حال حاضر تعداد متعددی از دوربین‌های DSLR در محدوده‌های قیمتی متفاوت در بازار وجود دارد. اگر به دنبال یک مدل مناسب حالِ خود می‌گردید و اینکه کدام یک بهترین برای شما است، این متن راهنمایی خواهد بود تا با کاهش آشفتگی و سردرگمیِ شما منجر به یک انتخاب معقولانه شود؛ انتخابی که بعد از خرید پشیمانیِ شما را به همراه نداشته باشد و با رضایت از دوربین DSLR‌ خود استفاده کنید.

معمولاً افراد می‌پرسند که: “بهترین برند دوربین عکاسی کدام است؟”، “آیا کانن بهتر از نیکون است؟”، “دوربین با سیستم DSLR‌ انتخاب کنم یا سراغ بدون‌آینه‌ها Mirrorless بروم؟”.

واقعیت این است که پاسخی قطعی به این سوال که کدام دوربین DSLR بهترین است، وجود ندارد. هر چند که متن‌های متعددی در وب سایت‌ها وجود دارد که ادعا می‌کنند پاسخِ ساده‌ای به این سوال وجود دارد، اما حقیقت این است که تنها نیازِ و هدف کاربر است که تعیین‌کننده است و خودِ اوست که باید تصمیم بگیرد کدام یک بهترین مدل برای اوست. در این راستا مطالعه مطلب راهنمای خرید دوربین عکاسی وب سایت دیدنگار خالی از لطف نیست.

بنابراین اگر با جیب پر به سراغ فروشگاه‌های دوربین می‌روید، بهتر است چندین فاکتور اساسی را هم در کنار کیفِ پول خود در ذهن‌تان به همراه داشته باشید.

همانطور که گفتیم در حال حاضر طیف وسیع و بی‌پایانی از دوربین DSLR در بازار موجود هستند. هدف در این متن رفعِ سردرگمی ‌ها در این بازار وسیع است که امیدوار هستیم این راهنمای خرید بتواند چراغی در راه خریدِ بهتر شما باشد.

1. از اصولِ اولیه و اساسی مطلع باشید

اگر از سنسورهای کراپ‌فریم چندان مطلع نیستید یا اینکه همچنان چشم‌تان به تعداد مگاپیکسل دوربین عکاسی خیره شده است، پس بهتر است ابتدا از این اصولِ اساسی اولیه که نقشی تعیین‌کننده در انتخاب نهایی دارد، آگاهی پیدا کنید.

سایز سنسور

سنسور دوربین تراشه‌ای از نوع CCD یا CMOS است که نور را دریافت و تصویر را ثبت می‌کند. این تراشه آنچه که شما در ویوفایندر یا روی صفحه نمایش دوربین مشاهده می‌کنید را به یک عکس بدل می‌کند. سنسور با اندازه‌های مختلفی تولید می‌شود که معمول‌ترین آن‌ها فول‌فریم یا همان full-frame، کراپ‌فریم APS-C و مدیوم فریم یا medium frame است.

دوربین‌های فول‌فریم همانطور که از نام آن‌ها پیداست، از دو اندازه دیگر بزرگ‌تر و همچنین گران‌تر است. به خاطر اندازه بزرگ‌تر سنسور، قادر هستند که محدوده تونال وسیع‌تری را ثبت کنند، تا حدودی کیفیت عکس بهتری دارند، در شرایط کم‌نور عملکرد بهتری دارند و به عکاس اجازه می‌دهند که کنترل بیش‌تری روی عمق میدان داشته باشد. وقتی از دوربین فول‌فریم استفاده می‌کنید، خبری از کراپ فاکتور نیست. به این معنی که هر آنچه که در کادرِ ویوفایندر مشاهده می‌کنید دقیقاً همان چیزی است که قرار است ثبت شود.

اکثر مبتدیان کار خود را با یک دوربین کراپ فریم شروع می‌کنند. همچنین اکثر دوربین‌های حرفه‌ای میان‌رده که با وجود قیمت مناسب، کیفیت تصویر بسیار خوبی هم دارند، کراپ فریم هستند. حتی برخی پرچم‌دارها هم از این سایز برخوردار هستند. اندازه سنسور کراپ فریم ها تقریباً 23.5 x 15.6mm است. در حالی که یک فول‌فریم معمولاً 36 x 24mm می‌باشد. کراپ‌فریم‌ها از این نظر اندازه جمع و جورتر و وزن سبک‌تری دارند. کراپ فاکتور روی تصاویر اعمال می‌شود که به همین خاطر این قبیل دوربین‌ها را برای عکاسی حیات‌وحش یا ورزشی به گزینه‌هایی عالی بدل می‌کند. به طور کلی وقتی که از فاصله‌ای دور قصد ثبت سوژه را دارید و به دنبال فاصله کانونی‌های بزرگ هستید، کراپ فریم‌ها مناسب حال شما خواهند بود.

برای درک بهتر تفاوت بین دوربین‌های فول‌فریم و کراپ‌فریم، توضیحاتِ بیش‌تری در ویدیو ارائه می‌کنم و مزایا و معایب هریک از این‌ها را بررسی خواهم کرد.

دوربین‌های مدیوم‌فریم که بهطور مفصل در این ویدیو به آن خواهم پرداخت، تصاویر را در قطع سنسور 53.4x40mm ثبت خواهد کرد. مزیت آن در اندازه بزرگ سنسور و رزولوشن بالاتر در قیاس با سنسورهای کوچک‌تر است. دوربین‌ها با مگاپیکسل خیلی بالا و داینامیک رنج وسیع که نتیجه آن تونال رنگی غنی‌تر و صحت رنگ بالاتر است نتیجه این سنسورهای قطعِ متوسط است. این کیفیت تصویر برای دسته‌ای از عکاسان حرفه‌ای که به دنبال صحت رنگ بهتر یا پرینت روی صفحات بزرگ هستند کاربردی است.

با این حال دوربین‌های قطع متوسط medium format اندازه‌ای بزرگ‌تر و وزنی سنگین‌تر در مقایسه با اکثر دوربین‌های دیگر دارند و گران‌قیمت‌تر هستند. این دوربین‌ها عکاسی پی در پی و فوکوس با سرعتِ کمتری دارند

دوربین چند مگاپیسکل بهتر است؟

امروزه برخی عکاسان در رابطه با تعداد مگاپیکسل دوربین دچار وسواس هستند. هر چند این مشخصه حائز اهمیت است، اما به هیچ وجه تنها ویژگیِ تعیین‌کننده نیست.

به زبان ساده یک تصویر دیجیتال از میلیون‌ها پیکسل تشکیل یافته است. برای مثال یک دوربین 22 مگاپیکسلی از 22 میلیون پیکسل برای ثبت یک تصویر استفاده می‌کند. هر چه تعداد مگاپیکسل بالاتر برود،‌ رزولوشن تصویر افزایش می‌یابد. رزولوشن بالاتر برای کراپ کردن یا پرینت و نمایش روی صفحات بزرگ کاربرد دارد.

همانطور که قبل‌تر اشاره کردم، هر چه تعداد مگاپیکسل افزایش یابد، رزولوشن بالاتر می‌رود. اما باید خاطرنشان کنیم که مگاپیکسل بیش‌تر لزوماً بهتر نیست. آنچه که مهم‌تر است این است که شما تعداد مگاپیکسل متناسب با سایز سنسور در دست داشته باشید.

برای مثال کیفیت تصویر یک گوشی هوشمند با رزولوشن 50 مگاپیکسلی خیلی خیلی کمتر از کیفیت تصویر در یک دوربین با سنسور قطعِ متوسط 50 مگاپیکسلی است. اما چرا؟ علت چیست؟

برای درک این موضوع باید از اصولِ اولیه تشکیل تصویر آگاه باشیم. تصاویر دیجیتالی از میلیون‌ها نقطه رنگی کوچک تشکیل یافته‌اند که با هم ترکیب و یک تصویر واحد را به چشم بیننده می‌رسانند. هر کدام از این نقاط را یک پیکسل pixel می‌نامیم. این پیکسل‌ها توسط دیودهای حساس به نور سنسور که فتوسیت نامیده می‌شوند، ثبت می‌شوند. گاهی از پیکسل pixel به جای فتوسیت استفاده می‌کنند که صحیح نیست، چرا که فتوسیت‌ها ثبت کننده پیکسل‌ها هستند.

به طول کلی هر چه تعداد پیکسل‌های بیش‌تری توسط فتوسیت‌ها ثبت شوند،‌ رزولوشن تصویر افزایش می‌یابد. با این حال تعداد مگاپیسکل بالاتر کیفیت تصویر بهتر را تضمین نمی‌کند. لزوماً تعداد مگاپیکسل‌ها مهم نیست بلکه اندازه هر پیکسل است که حائز اهمیت است که با واحد میکرومتر μmاندازه‌گیری می‌شود و توسط اندازه سنسور تعیین می‌شود.

یک گوشی هوشمند 50 مگاپیکسلی پیکسل‌های کوچک‌تری در قیاس با یک دوربین قطع متوسط 50 مگاپیکسلی تولید می‌کند. علت به اندازه سنسور برمی‌گردد که در یک گوشی هوشمند به مراتب کوچک‌تر است. نتیجه این است که توانایی سنسور در دریافت و ثبت نور خیلی کمتر است. نتیجه منجر به افزایش نویز خواهد شد. خصوصاً وقتی با ایزو ISO بالا عکاسی می‌کنیم این امر بیش از پیش نمایان خواهد شد.

یک سنسور بزرگ باعث تولید پیکسل‌های بزرگ‌تری می‌شود. نتیجه افزایش داینامیک رنج، بهبود درجه ترانزیشن تونال tonal transition، صحت بالاتر تونال و همچنین صحت بالاتر رنگ خواهد شد. برای مثال در دوربین 50 مگاپیکسلی Hasselblad CMOS اندازه پیکسل حدود 5.3 است، در حالی که در یک دوربین DSLR‌ استاندارد با رزولوشن بالا 4.14 میکرون است.

دوربین بدون آینه Mirrorless یا DSLR

در سال‌های اخیر تبلیغات متعددی درباره دوربین‌های عکاسی با سیستم بدون آینه Mirrorless صورت گرفته است. اما عکاسان زیادی هنوز در رابطه با تفاوت بین DSLR و Mirrorless هم اطلاعِ دقیقی ندارند، چه برسد به مزیت‌ها و معایب این دو سیستم.

دوربین‌های DSLR‌ از همان طراحی دوربین‌های فیلمِ 35 میلی‌متری قدیمی برخوردار هستند. آینه‌ای در داخلِ بدنه دوربین نوری که از طریق لنز وارد شده است را به سمت منشور منعکس می‌کند (همان چیزی که از منظره‌یاب viewfinder مشاهده می‌شود). هنگامی که دکمه شاتر را فشار می‌دهید، آینه به سمت بالا می‌چرخد و به نور اجازه می‌دهد تا به سنسور برخورد کند که منجر به ثبت تصویر می‌شود. در دوربین‌های میرورلِس خبری از این آینه نیست و نور مستقیماً به سنسور برخورد می‌کند. یک پیش‌نمایش از تصویر روی صفحه نمایش یا ویوفایندر الکترونیک EVF به نمایش درمی‌آید.

عدم وجود آینه باعث می‌شود که دوربین‌های میرورلِس کوچک‌تر و سبک‌تر از DSLRها شوند. یکی از مزیت‌های اصلی سیستم بدون آینه به شمار می‌آید. با این حال لنزهای سازگار با سیستم DSLR‌ وسعتِ بیش‌تری دارند که مزیتِ اصلی DSLR‌ نسبت به میرورلِس است.

همچنین به خاطر اندازه بزرگ‌تر و امکان جاسازی باتری‌ها با ظرفیتِ بیش‌تر،‌ تعداد شات بیش‌تری با یک بار فول‌شارژ توسط DSLR‌ امکان‌پذیر است. هر چند دوربین‌های بدون آینه روز به روز در حال توسعه هستند و از این نظر نسبت به آغاز بهبود یافته‌اند. همچنین دوربین‌های بدون آینه سیستم فوکوس خودکار سریع‌تر و دقیق‌تری دارند. از نظر عکاسی پی در پی باز هم دوربین‌های میرورلِس برنده بازی هستند. باید خاطرنشان کنیم که دوربین‌های بدون آینه قیمت بالاتری نسبت به DSLR دارند.

2. لنز و لوازم جانبی برای شروع عکاسی

خرید دوربین فقط گام اول برای عکاسی است. اینکه چه لوازم جانبی قرار است به همراهِ آن استفاده کنید هم حائز اهمیت است. اگر شما یک عکاس علاقه‌مند به ثبت تصویر از حیات‌وحش هستید، تهیه یک لنز تله‌فوتو ضروری است. شاید هم به عکاسی پرتره علاقه‌مند هستید. در این صورت برای یک تجربه حرفه‌ای عکاسی شدیدا به تجهیزات نور استودیویی و اسپیدلایت‌ها نیاز پیدا خواهید کرد.

پیش از اینکه تصمیم نهایی را در مورد خرید دوربین بگیرید، این موضوع را در نظر بگیرید که چه تجهیزاتی در دسترس شما خواهند بود. وقتی قرار است از لنزها حرف بزنیم برند کانن در مقایسه با نیکون محدوده انتخاب گسترده‌تری در اختیار شما قرار می‌دهد. همچنین برندهای تامرون Tamron یا سیگما Sigma لنزهایی با صرفه اقتصادی خوبی تولید می‌کنند.