نقد فیلم همه می دانند – Everbody Knows

همه می دانند فیلمی در ژانر درام – جنایی با کارگردان مطرح سینمای ایران و جهان اصغر فرهادی همزمان با اکران در سینماهای آمریکا نسخه قاچاق آن رسید.

ابتدا می خواهم از فرهادی بگویم که ” همه می دانند ” اصغر فرهادی فیلم بد نمی سازد.  فیلمی که امضای اصغر فرهادی پای آن بنشیند حتما سرگرم کننده و جذاب است.

آن قدر جذاب که حتی اسپانیایی ها گفته اند: این فیلم را از یک اسپانیایی اسپانیایی تر ساخته است.

به نظر من اولین نکته ای که در فیلم سازی باید به آن دقت کرد سرگرم بودن آن است. هدف اول سینما هم همین است. بسیاری از برجسته ترین کارگردان ها همچون آلفرد هیچکاک و کریستوفر نولان هم همین عقیده را دارند که سینما در وهله اول سرگرمیست سپس به مفاهیم دیگری همچون فلسفه و روانشانسی می توان اشاره کرد و چه بسا بهتر که بتوان این دو نکته را در آن واحد رعایت کرد.

اصغر فرهای به خوبی هم توانست نظر مخاطبین عام سینما و هم نظر منتقدین را به ” همه می دانند – Everybody Knows ” جلب کند. به طوری که امتیاز منتقدین به این اثر 66/100 می باشد.

داستان فیلم همه می دانند

و اما می رسیم به داستان فیلم. داستانی که از یک خانواده بزرگ شروع می شود که به نظر همگی خوشحال هستند و عروسی ای در پیش دارند. آنقدر همه چیز خوب است که بیننده ای که با آثار فرهادی آشنایی دارد می داند تا چند سکانس آینده اتفاقی می افتد که همه چیز را 180 درجه برمیگرداند.

حتما بخوانید : نقد فیلم Venom ونوم با کارگردانی Ruben Fleischer

ریتم داستان با گم شدن ناگهانی دختر لائورا کمی تند و هیجانی تر می شود. یک نکته مثبت ” همه می دانند ” این است که ژانر درام – اجتماعی که معمولا ریتمی کند دارند را با یک داستان معمایی جنایی تند و هیجان انگیز تلفیق می کند و اثری موفق به جا می گذارد.

به طوری که تا مخاطب می خواهد از ریتم داستان خسته شود اتفاق و یا خبری از گذشته شخصیت های فیلم درمیابد که داستان را جالب تر می کند. از محتوا و فرم فیلم که بگذریم می رسیم به بازیگران مطرح ” همه می دانند “.

خاویر باردم که پیش از این در فیلم هایی همچون ” جایی برای پیرمرد ها نیست ” و ” مادر ” درخشیده و پنه لوپه دوست داشتنی. به جرات می توان گفت که اصغر فرهادی بخش عظیمی از موفقیت فیلم خودش را مدیون همین دو چهره است.

شخصیت پردازی فیلم

شخصیت پردازی ” همه می دانند – Everybody Knows ” با پیچشی درست و نه کم و نه زیاد پرداخته شده است. شخصیت پردازی کاراکتر ها در ” همه می دانند ” از راه دیالوگ پرداخته می شود.

به طوری که ما با دیالوگ هایی که بین شخصیت های فیلم رد و بدل می شود فلش بک هایی به سرگذشت هر یک از آن ها میزنیم.  در مجموع ” همه می دانند ” بیشتر از این که یک اثر درام – جنایی باشد .

درام – روانشناختیست و بعد از آن جنایی. فیلمی که می توانیم به درون هر یک از شخصیت های داستان سرک بکشیم و از احساسات و عواطف راستین و یا دروغین آنها با خبر شویم.

” همه می دانند – Everybody Knows ” به ما جرات شک کردن به عزیز ترین کسانمان را می دهد که هیچگاه نمی توانیم نسبت به آن ها بد به دلمان را بدهیم.

اما ” هیچ چیز از هیچ کس بعید نیست “.  برای مثال دو کاراکتر فیلم را در مقابل یکدیگر قرار می دهم. پاکو که بعد از 16 سال فهمید ایرنه دختر اوست و حاضر شد برای نجاتش مزرعه اش ( که در سکانس های نخست فهمیدیم که مزرعه انگور برای پاکو خیلی ارزشمند است ) را بفروشد.

اما در مقابل آن خواهر لائورا که تنها برای 300 هزار دلار حاضر شد عضوی از خانواده خودش را که می دانست مبتلا به بیماری تنگی نفس است را به خطر بیاندازد.

پیشنهادی : نقد فیلم لاتاری

برای نتیچه گیری می گویم که : ” همه می دانند ” را تماشا کنید چون نه تنها ارزش دیدن را دارد بلکه افتخاریست برای ما ایرانی ها که کارگردانی به این بزرگی داریم که در سطح بین المللی فیلمسازی می کند.