DHCP یا Dynamic Host Configuration Protocol چیست؟
Dynamic Host Configuration Protocol یا DHCP داخل شبکه یکپارچه سازی شده است و مشخص می کند که آی پی چه دستگاه هایی توانایی ارتباط در اینترنت را دارند. معمولا ، IP بصورت اتوماتیک برای کاربران ست می شود ، اما اگر آی پی اختصاصی بخواهید به DHCP نیاز دارید.
DHCP می تواند بر روی آی پی ها مدیریت کند
هر دستگاه زمانی که به شبکه ی جهانی اینترنت متصل می شود نیاز به یک IP یا مشخصه دارد. در روز های اولیه شبکه ، کاربران بصورت دستی برای خودشان آی پی مشخص می کردند و باعث می شد به عمری طولانی مدت و سخت تبدیل شود ، مخصوصا برای مناطق و شرکت هایی که سیستم های کامپیوتری زیادی داشتند. در واقع پروتکل DHCP باعث می شود تا تمامی این فرآیند ها بصورت “اتوماتیک” انجام شود. بطوریکه متصل شدن دستگاه به اینترنت را آسان تر می کند. سرور ها و روترهای DHCP وجود دارند که این فرآیند را طی یک سری قوانین مشخص شده انجام می دهند.
پیشنهادی : افزونه Password Checkup شما را از هک رمز عبور توسط هکرها حفظ می کند
همانطور که همه ی ما تابحال با آی پی اشنا شده ایم اگر دقت کرده باشید خواهید دید که بیشتر مودم ها و روتر ها از رنج آی پی ۱۹۲.۱۶۸.۰.x استفاده می کنند. معمولا این IP در محیط های خانگی استفاده می شود. همانطور که در بالا گفته شد این فرآیند بصورت کامل مشخص شده و قدم به قدم انجام می شود ، زمانی که یک کلاینت (دستگاه ، کامپیوتر ، لپ تاپ ، دستگاه مرتبط با IOT ، تبلت ، گوشی و غیره) به شبکه متصل می شود یک سیگنال به سرور DHCP یا مودم ارسال می کند که به این سیگنال DHCPDISCOVER می گوییم. حالا سرور با توجه به قوانینی که مشخص شده است اقدام به پاسخ دادن می کند و یک IP مختص دستگاه مورد نظر مشخص می کند (DHCPOFFER). پس از این کلاینت تمامی اطلاعات دریافت کرده را خوانده و ذخیره می کند تا بتواند آدرس داده شده را برای خود مشخص کند (DHCPREQUEST). در نهایت ، DHCP سرور درخواست کاربر را تایید کرده تا بتواند از اینترنت استفاده کند.
DHCP رنج آی پی ها را مشخص می کند
با استفاده از DHCP می توانید رنج آی پی هایی که قرار است از آن ها استفاده شود را مشخص کنید. اگر شروع رنج آی پی را ۱۹۲.۱۶۸.۰.۱ مشخص کرده باشید و پایان آن را ۱۹۲.۱۶۸.۰.۱۰۰ قرار داده باشید ، بنابراین تمامی آی پی های ایجاد شده بین این ارقام خواهد بود و بیشتر یا کمتر نخواهد شد. یعنی هیچ دستگاهی را نخواهید دید که آی پی آن ۱۹۲.۱۶۸.۰.۱۰۱ باشد. نکته ای که باید توجه داشته باشید این است که آی پی ۱۹۲.۱۶۸.۰.۱ برای خود مودم یا روتر در نظر گرفته شده است و دستگاه دیگری نمی تواند آن را از آن خود کند.
حتما بخوانید : با وجود پروتکل HTTPS چرا شبکه ی اینترنت هنوز امنیت خود را ندارد؟
یکی دیگر از قابلیت های این پروتکل این است که می توانید تعداد دستگاه هایی که به شبکه متصل شوند را مشخص کنید. در این مثال می توانید ۱۰۰ دستگاه را به شبکه اتصال کنید. بنابراین موضوعی که می تواند به ضرر ما باشد این است که اگر ما رنج آی پی را تعداد کمی مشخص کنیم دیگر دستگاه جدیدی نمی تواند اتصال برقرار کند چرا که تنها ۱۰۰ دستگاه مشخص شده است و ۱۰۰ دستگاه می توانند آی پی دریافت کنند.
آدرس های پویا اختصاص داده شده موقت هستند
زمانی که DHCP یک IP برای یک دستگاه مشخص می کند ، این آی پی ممکن است برای تنها چند روز برای دستگاه مورد نظر ماندگار باشد. بطوریکه بعد از گذشتن مدت زمان مشخص شده یک آی پی جدید دیگر به دستگاه مورد نظر اختصاص داده می شود. اگر هم آی پی ای از کار بیافتد و مورد استفاده قرار نگیرد خود DHCP آی پی را گرفته به یک دستگاه دیگر می دهد. زمانی که یک آی پی قابل تمدید شدن است دستگاه آی پی خود را برای چند روز نگه می دارد ، به همین دلیل است که هنگام زدن دستور ipconfig در CMD در برخی مواقع IP شما تغییر می کند. گاهی اوقات ممکن است استفاده از برنامه هایی مانند ماشین های مجازی یک سیستم دارای یک آی پی داشته باشد.
آی پی استاتیک (اختصاصی) برای برخی دستگاه ها اجباری است!
اگر دستگاه پرینتر یا (NAS و Plex Server) به شبکه متصل شده باشد ، اینکه بخواهند آی پی پویا داشته باشند مشکل ساز خواهند بود. زمانی که روتر شما خاموش شود و دوباره شود تمامی آی پی ها تغییر می کند! بنابراین استفاده از IP استاتیک در این موارد بسیار کاربردی است. بنابراین همانطور که آی پی ها اختصاصی می شوند فرآیند هم نیز تغییر می کند. حتی اگر محیط کاربری هر روتر با توجه به سازنده روتر ممکن است متفاوت است. با توجه به نوع سیستم عامل روش های متفاوتی برای ثبت کردن آی پی استاتیک وجود دارد. ما می توانیم با مشخص کردن و ثبت کردن آی پی Static خود برای دستگاه مورد نظر آن را برای همیشه داشته باشیم.
