در این مطلب از سایت تک تیپ قصد داریم تا کلاس های آی پی شبکه را معرفی کرده و شما را با انواع آن ها آشنا کنیم. اگر به شبکه علاقه مند هستید تا انتهای مقاله همراه ما بمانید.

آدرس IP چیست؟

آدرس IP (پروتکل اینترنت) یک برچسب عددی است که به دستگاه های متصل به یک شبکه کامپیوتری که از IP برای ارتباط استفاده می کنند اختصاص داده می شود.

آدرس IP به عنوان یک شناسه برای یک ماشین خاص در یک شبکه خاص عمل می کند. همچنین به شما کمک می کند تا یک ارتباط مجازی بین مقصد و منبع ایجاد کنید. آدرس IP را شماره IP یا آدرس اینترنتی نیز می نامند. به شما کمک می کند تا فرمت فنی بسته و طرح آدرس دهی را مشخص کنید. اکثر شبکه ها TCP را با IP ترکیب می کنند.

آدرس IP به دو بخش تقسیم می شود:

پیشوند: قسمت پیشوند آدرس IP شبکه فیزیکی که کامپیوتر به آن متصل است را مشخص می کند. . پیشوند به عنوان آدرس شبکه نیز شناخته می شود.
پسوند: قسمت پسوند، رایانه فردی را در شبکه مشخص می کند. پسوند آدرس میزبان نیز نامیده می شود.

اگر می خواهید اطلاعات بیشتری از آی پی و آدرس های شبکه کسب کنید می توانید آموزش آنلاین و رایگان ” سناریو عملی آدرس آی پی ” را از لینک زیر دانلود نموده و مشاهده کنید. علاوه بر این آموزش های رایگان زیادی توسط سایت فرادرس تهیه شده است که می توانید با جست و جو نمودن مطلب مورد نظر در سایت ، به آن ها دسترسی داشته باشید.

• آموزش سناریو عملی آدرس آی پی در نتورک پلاس (+Network) (رایگان) — کلیک کنید

آدرس IP چگونه کار می کند؟

آدرس IP در یک شبکه مانند یک آدرس پستی کار می کند. آدرس یا منطقه شما آدرس گروهی از تمام خانه هایی است که به یک منطقه خاص تعلق دارند. آدرس خانه آدرس منحصر به فرد خانه های شما در آن منطقه است. در اینجا، منطقه شما با یک شماره کد پین نشان داده می شود.

آدرس شبکه شامل تمام میزبان هایی است که به یک شبکه خاص تعلق دارند. آدرس میزبان آدرس منحصر به فرد یک میزبان خاص در آن شبکه است.

انواع آدرس دهی شبکه

امروزه دو نسخه از IP در حال استفاده است: IPv4 و IPv6.

پروتکل اصلی IPv4 امروزه هم در اینترنت و هم در بسیاری از شبکه های شرکتی استفاده می شود. با این حال ، IPv4 تنها اجازه 232 آدرس را می داد. این، همراه با نحوه تخصیص آدرس ها، منجر به وضعیتی شد که آدرس های منحصر به فرد کافی برای همه دستگاه های متصل به اینترنت وجود نداشت.

IPv6 توسط کارگروه مهندسی اینترنت (IETF) توسعه داده شد و در سال 1998 رسمی شد. این به روز رسانی فضای آدرس موجود را به میزان قابل توجهی افزایش داد و امکان استفاده از ۲۱۲۸ آدرس را فراهم کرد. علاوه بر این، تغییراتی برای بهبود کارایی هدرهای بسته IP و همچنین بهبود مسیریابی و امنیت ایجاد شده است.

1. آدرس های IPv4 شبکه

آدرس های IPv4 شبکه در واقع اعداد باینری 32 بیتی هستند که از دو آدرس فرعی (شناسه) ذکر شده در بالا تشکیل شده‌اند که به ترتیب شبکه و میزبان شبکه را با یک مرز فرضی از هم جدا می‌کنند. یک آدرس IP معمولاً به صورت 4 اکتت از اعداد 0-255 نمایش داده می شود.

به عنوان مثال، آدرس 168.212.226.204 عدد باینری 32 بیتی 10101000.11010100.11100010.11001100 را نشان می دهد.

عدد باینری مهم است زیرا تعیین می کند که آدرس IP به چه نوع شبکه ای تعلق دارد.

آدرس IPv4 عموماً با نماد اعشاری نقطه دار بیان می شود و هر هشت بیت با عددی از یک تا 255 نشان داده می شود که هر کدام با یک نقطه از هم جدا می شوند. یک نمونه آدرس IPv4 به شکل زیر است:

192.168.17.43

آدرس های IPv4 از دو قسمت تشکیل شده اند. اولین اعداد آدرس شبکه را مشخص می کنند ، در حالی که آخرین اعداد میزبان خاص را مشخص می کنند. به علت تفاوت هایی که دارند به کلاس های آی پی شبکه مختلف تقسیم بندی می شوند که در ادامه انواع آن را معرفی می کنیم.

Subnet masks چیست ؟

یک آدرس IP واحد هم یک شبکه و هم یک رابط منحصر به فرد در آن شبکه را شناسایی می کند. Subnet masks همچنین می تواند با نماد اعشاری نقطه چین نوشته شود و تعیین می کند که قسمت شبکه یک آدرس IP به کجا ختم می شود و قسمت میزبان آدرس شروع می شود.

وقتی به صورت باینری بیان می شود، هر بیتی که روی یک تنظیم می شود به این معنی است که بیت مربوطه در آدرس IP بخشی از آدرس شبکه است. تمام بیت های تنظیم شده روی صفر ، بیت های مربوطه را در آدرس IP به عنوان بخشی از آدرس میزبان مشخص می کنند.

اگر می خواهید اطلاعات بیشتری در مورد شبکه کسب کنید و با بیشتر مفاهیم شبکه آشنا شوید باید آموزش های نتورک پلاس را که اولین قدم برای شروع مسیر یادگیری شبکه است مشاهده نمایید از لینک زیر می توانید به یکی از بهترین آموزش های نتورک پلاس کشور دسترسی داشته باشید.

• آموزش نتورک پلاس (+Network) — کلیک کنید

انواع کلاس های آی پی شبکه

همانند تصویر بالا می توان کلاس های آی پی شبکه را به 5 کلاس متفاوت تقسیم بندی نمود.

مسیریابی طبقه ای ، شبکه ای است که به معماری اینترنت از سال 1981 تا زمانی که مسیریابی بین دامنه ای بدون کلاس در سال 1993 معرفی شد ، می پردازد.

این روش آدرس دهی آدرس IP را بر اساس چهار بیت آدرس به پنج کلاس جداگانه تقسیم می کند.( که در تصویر بالا این 5 کلاس را مشاهده می کنید )

در اینجا ، کلاس های A ، B ، C آدرس هایی را برای شبکه هایی با سه اندازه مختلف ارائه می دهند. کلاس D فقط برای پخش چندگانه استفاده می شود و کلاس E فقط برای مقاصد تجربی در نظر گرفته شده است.

• آی پی کلاس A

این کلاس آدرس IP زمانی استفاده می شود که تعداد هاست زیاد باشد. در شبکه کلاس A ، تعداد 8 بیت اول (که اکتت اول نیز نامیده می شود) شبکه را شناسایی می کند و بقیه که شامل 24 بیت است برای میزبان در آن شبکه هستند.

نمونه ای از آدرس کلاس A به طور مثال : 102.168.212.226 ، که در اینجا ، “102” به شما کمک می کند شبکه را شناسایی کنید و 168.212.226 میزبان را شناسایی کنید.

آدرس‌های کلاس A از 127.0.0.0 تا 127.255.255.255 قابل استفاده نیستند و برای توابع Loopback و تشخیصی ، رزرو شده است.

• آی پی کلاس B

در یک آدرس IP کلاس B ، آدرس های باینری از 10 شروع می شود. در این آدرس IP ، عدد اعشاری کلاس می تواند از 128 تا 191 متغیر باشد. 16 بیت اول (معروف به دو اکتت) به شناسایی شبکه کمک می کند. 16 بیت باقی مانده نشان دهنده میزبان در شبکه است.

نمونه ای از آدرس IP کلاس بی 168.212.226.204 است که در آن * 168 212 * شبکه را شناسایی می کند و * 226.204 * به شناسایی هاست میزبان شبکه کمک می کند.

• آی پی کلاس C

کلاس C نوعی آدرس IP است که برای شبکه های کوچک استفاده می شود. در این کلاس از سه اکتت برای تورفتگی شبکه استفاده می شود. این IP بین 192 تا 223 است.

در این نوع روش آدرس دهی شبکه، دو بیت اول روی 1 و بیت سوم روی 0 تنظیم می شود که باعث می شود 24 بیت اول آدرس آنها و بیت باقیمانده آدرس میزبان باشد. شبکه محلی عمدتاً از یک آدرس IP کلاس C برای اتصال به شبکه استفاده می کرد.

نمونه ای از آدرس IP کلاس C:

192.168.178.1

• آی پی کلاس D

آدرس های کلاس D فقط برای برنامه های چندپخشی استفاده می شود. کلاس D هرگز برای عملیات عادی شبکه استفاده نمی شود. این کلاس به سه بیت اول که روی “1” و بیت چهارم آن ها روی “0” تنظیم شده است، اشاره دارد. آدرس های کلاس D آدرس های شبکه 32 بیتی هستند. تمام مقادیر در محدوده برای شناسای

هیچ الزامی برای استخراج آدرس میزبان از آدرس IP وجود ندارد، بنابراین کلاس D هیچ زیر شبکه ای ندارد.

مثال برای آدرس IP کلاس D:

227.21.6.173

• آی پی کلاس E

یک آدرس IP کلاس E با گنجاندن چهار بیت آدرس شبکه به عنوان 1 تعریف می شود که به شما امکان می دهد آدرس هایی از 240.0.0.0 تا 255.255.255.255 را وارد کنید. با این حال، کلاس E رزرو شده است و استفاده از آن هرگز مشخص نشده است. بنابراین ، بسیاری از برنامه های شبکه این آدرس ها را به عنوان نامشخص یا غیر قانونی نادیده می گیرند.

نمونه ای از آدرس IP کلاس E:

243.164.89.28

در صورت نیاز به منابع و اطلاعات بیشتر می توانید از مجموعه آموزش شبکه های کامپیوتری فرادرس که در زیر معرفی کردیم استفاده کنید و مطالب مورد نیاز شبکه را از این طریق آموزش ببینید.

• مجموعه آموزش شبکه های کامپیوتری — کلیک کنید

در تصویر پایین جدول راهنمای انواع آی پی آدرس های کلاس های آی پی شبکه را مشاهده خواهید کرد.

آدرس های IPv6 شبکه

به علت محدودیت های کمی IPv4 ، توسعه‌دهندگان IPv6 فضای آدرس بزرگی را برای IPv6 ایجاد کرده اند. اندازه آدرس از 32 بیت در IPv4 به 128 بیت در IPv6 افزایش یافته است.

آدرس های IPv6 با هشت مجموعه از چهار رقم هگزادسیمال نشان داده می شوند و هر مجموعه اعداد با یک دو نقطه از هم جدا می شوند. یک نمونه آدرس IPv6 به شکل زیر است:

2DAB:FFFF:0000:3EAE:01AA:00FF:DD72:2C4A

از آنجایی که آدرس های IPv6 بسیار طولانی هستند ، قراردادهایی وجود دارد که به آنها اجازه می دهد به اختصار خلاصه شوند. ابتدا، صفرهای ابتدایی را می توان از هر گروهی از اعداد حذف کرد. به عنوان مثال: 0033: را می توان به صورت : 33 نوشت

همچنین اگر بخش چهار تا صفر بود “0000” می توان با خالی رها نمود. مثال 2221:0000:5215 را می توان به صورت 5215: :2221 نوشت.

آدرس به 2 بخش 64 بیتی تقسیم می شود : 64 بیت اول بخش شبکه و 64 بیت بعدی میزبان هستند.

مزایای IPv6

• قابلیت اطمینان
• سرعت بیشتر
• رشته امنیتی
• کارایی مسیریابی
• در دسترس بودن جهانی
• رمزگذاری بهبود یافته
• تجربه کاربری بهبود یافته
• درک بهتر مشتریان

معایب IPv6

• عدم محبوبیت : IPv4 هنوز هم بسیار محبوب است و مردم برای استفاده از نسل جدید آدرس دهی زمان نمی گذارند.
• عدم ارتباط با IPv4 : دستگاه های IPv4 و IPv6 نمی توانند مستقیماً با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. آن ها به تجهیزات میانی برای این امکان نیاز دارند. به همین دلیل کمتر مورد استفاده قرار می گیرند.
• سختی انتقال به IPv6 : برای انتقال از IPv4 به 6 زمان و تجربه بالایی نیاز است.
• خوانایی : به خاطر سپردن زیرشبکه های IPv6 بسیار دشوار است ، در حالی که به خاطر سپردن آدرس IPv4 تقریبا راحت است.

در ادامه اگر دوست دارید با TCP/IP هم آشنا شوید ، می توانید از آموزش رایگان سایت فرادرس استفاده کنید ، این آموزش 57 دقیقه ای به صورت کامل این مبحث را ارائه داده است . لینک زیر شما را به صفحه آموزش مربوط به آن هدایت خواهد نمود.

• آموزش آشنایی با مدل های OSI و TCP/IP (رایگان) — کلیک کنید