نقد فیلم Venom ونوم با کارگردانی Ruben Fleischer

ونوم محصول ۲۰۱۸

Venom فیلمی در ژانر اکشن – علمی تخیلی محصول سال ۲۰۱۸ آمریکا و کمپانی مارول به کارگردانی Ruben Fleischer آنطور که باید نتوانست توجه منتقدین سینما را به خوت جلب کند و در مجموع امتیاز ۳۵ از ۱۰۰ را به خود اختصاص داد. اما Venom از دید مخاطبین سینما کاملا متفاوت است و Venom را فیلمی موفق در این ژانر و حتی یکی بهترین آثار مارول میدانند.  Venom داستان خبرنگاری به نام ادی بروک را به تصویر می کشد که طی اتفاقاتی موجودی فضایی بدن او را به عنوان میزبان انتخاب کرده و از بدن ادی به عنوان وسیله ای برای رسیدن به اهدافش (تغذیه از انسان و در آخر نابودی زمین) استفاده کند.

نقد فیلم Venom – ونوم

فیلم از نقطه ای شروع می شود که همه چیز برای ادی عالی به نظر می رسد. هم شغلش را دارد و هم رابطه اش را با انی. اما زندگی برای ادی به مرور بد و بدتر می شود. در اینجا یعنی قسمتی که انی و ادی از هم جدا می شوند می توانست داستان بهتری داشته باشد. به نظر می رسد کارگردان برای رسیدن به نقطه اوج داستان کمی عجله داشته و به آن خوبی روی این موضوع و شخصیت پردازی کار نکرده.  البته این را هم در نظر میگیریم که در مجموع فیلم هایی با این ژانر (اکشن) بر خلاف فیلم های درام معمولا خیلی روی شخصیت پردازی کاراکتر ها کار نمی شود. اما می توان گفت که هر قسمتی از فیلم Venom می توانست بهتر از این باشد.  نقاط قوت فیلم را میتوان صحنه های درگیری  و جلوه های ویژه فوق‌العاده و همچنین بازیگری تام هاردی دانست.  ونوم تقابل جالب دو کاراکتر “بازنده” در زندگی های شخصیشان است که وقتی با هم یکی می شوند می توانند بهترین خودشان را عرضه کنند. ونوم را میتوان یک نماد دانست. نمادی از شر و خیر. چیزی که هر یک از ما آن را درون خودمان داریم و گاهی اوقات او رفتارها و طرز افکار ما را کنترل می کند و گاهی ما او را.

همانطور که در اوایل فیلم Venom تماما ادی را تحت کنترل داشت و ادی فکر می کرد هرکاری که انجام میدهد برای راضی کردن ونوم است. اما این قصه در آخر فیلم ۱۸۰ درجه چرخید و حالا ادی به Venom می گوید که انسان های خوب و بدی وجود دارد و تو نمیتوانی هرکسی را که بخواهی بخوری و به آن صدمه بزنی.

از زاویه های دیگر اگر بخواهیم نگاه کنیم میتوانیم Venom را به اثر دیگر مارول یعنی ددپول مقایسه کنیم. ” دو ضد قهرمان “اما از خیلی جهات ددپول ماندگار تر از ونو م است. چرا؟ به چندین دلیل.

۱- خط داستانی قوی ددپول
۲- دیالوگ های موفق طنز ددپول
۳- صحنه های اکشن ددپول در مقابل جلوه های ویژه Venom

تمام این ها باعث شده تا وِنوم تنها ارزش یک بار دیدن را داشته باشد و به همین دلایل نتوانست نظر منتقدین سینما را به خود جلب کند.  اما می توان گفت وِنوم خوب آغاز کرد و می تواند در قسمت های بعدی (که میدانیم در قسمت بعدی ونوم یکی از شخصیت ها که قاتل سریالی است “وودی هارلسون” است) خود موفقیت بهتری کسب کند.

از دیگر نقاط ضعیف فیلم می توان به خط داستانی آن اشاره کرد. برای مثال خط داستانی عوض شدن نظر ونوم نابودگر به ونومی که قصد نجات سیاره زمین را دارد بسیار سریع اتفاق می افتد. انگار تنها برای عوض شدن نظر چنین کار بزرگی لازم بود ونوم کل شهر را زیر پای خود ببیند. در نتیجه گیری ونوم می نویسم که : ونوم نمی دانست چه میخواهد عرضه کند. اثری دارک؟ (شوالیه تاریکی) یا اثری کمدی؟ (ددپول) که متاسفانه در هر دو زمینه ای که میخواست نتوانسته موفق باشد. اما می توان به قسمت های بعدی ونوم همچنان امیدوار بود.