نقد فیلم Everybody Knows – همه می‌دانند با کارگردانی اصغر فرهادی

نقد فیلم همه می‌دانند – Everbody Knows

همه می‌دانند فیلمی در ژانر درام – جنایی با کارگردان مطرح سینمای ایران و جهان اصغر فرهادی همزمان با اکران در سینماهای آمریکا نسخه قاچاق آن رسید.

ابتدا می خواهم از فرهادی بگویم که “همه می‌دانند” اصغر فرهادی فیلم بد نمی سازد.  فیلمی که امضای اصغر فرهادی پای آن بنشیند حتما سرگرم‌کننده و جذاب است.

آن قدر جذاب که حتی اسپانیایی ها گفته اند: این فیلم را از یک اسپانیایی تر ساخته است.

به نظر من اولین نکته ای که در فیلم سازی باید به آن دقت کرد سرگرم بودن آن است. هدف اول سینما هم همین است. بسیاری از برجسته‌ترین کارگردان ها همچون آلفرد هیچکاک و کریستوفر نولان هم همین عقیده را دارند که سینما در وهله اول سرگرمیست سپس به مفاهیم دیگری همچون فلسفه و روانشانسی می توان اشاره کرد و چه بسا بهتر که بتوان این دو نکته را در آن واحد رعایت کرد.

اصغر فرهای به خوبی هم توانست نظر مخاطبین عام سینما و هم نظر منتقدین را به” همه می‌دانند – Everybody Knows” جلب کند. به طوری که امتیاز منتقدین به این اثر ۶۶/۱۰۰ می باشد.

داستان فیلم همه می‌دانند

و اما می رسیم به داستان فیلم. داستانی که از یک خانواده بزرگ شروع می شود که به نظر همگی خوشحال هستند و عروسی ای در پیش دارند. آنقدر همه چیز خوب است که بیننده ای که با آثار فرهادی آشنایی دارد می‌داند تا چند سکانس آینده اتفاقی می افتد که همه چیز را ۱۸۰ درجه برمیگرداند.

حتما بخوانید : نقد فیلم Venom ونوم با کارگردانی Ruben Fleischer

ریتم داستان با گم شدن ناگهانی دختر لائورا کمی تند و هیجانی تر می شود. یک نکته مثبت “همه می‌دانند” این است که ژانر درام – اجتماعی که معمولا ریتمی کند دارند را با یک داستان معمایی جنایی تند و هیجان انگیز تلفیق می کند و اثری موفق به جا می گذارد.

به طوری که تا مخاطب می خواهد از ریتم داستان خسته شود اتفاق و یا خبری از گذشته شخصیت های فیلم درمیابد که داستان را جالب تر می کند. از محتوا و فرم فیلم که بگذریم می رسیم به بازیگران مطرح “همه می‌دانند “.

خاویر باردم که پیش از این در فیلم هایی همچون “جایی برای پیرمرد ها نیست” و “مادر” درخشیده و پنه لوپه دوست داشتنی. به جرات می توان گفت که اصغر فرهادی بخش عظیمی از موفقیت فیلم خودش را مدیون همین دو چهره است.

شخصیت پردازی فیلم

شخصیت پردازی “همه می‌دانند – Everybody Knows “با پیچشی درست و نه کم و نه زیاد پرداخته شده است. شخصیت پردازی کاراکتر ها در “همه می‌دانند” از راه دیالوگ پرداخته می شود.

به طوری که ما با دیالوگ هایی که بین شخصیت های فیلم رد و بدل می شود فلش بک هایی به سرگذشت هر یک از آن ها میزنیم.  در مجموع “همه می‌دانند “بیشتر از این که یک اثر درام – جنایی باشد.

درام – روانشناختیست و بعد از آن جنایی. فیلمی که می توانیم به درون هر یک از شخصیت های داستان سرک بکشیم و از احساسات و عواطف راستین و یا دروغین آنها با خبر شویم.

” همه می‌دانند – Everybody Knows “به ما جرات شک کردن به عزیز ترین کسانمان را می دهد که هیچگاه نمی توانیم نسبت به آن ها بد به دلمان را بدهیم.

اما” هیچ چیز از هیچ کس بعید نیست “.  برای مثال دو کاراکتر فیلم را در مقابل یکدیگر قرار می دهم. پاکو که بعد از ۱۶ سال فهمید ایرنه دختر اوست و حاضر شد برای نجاتش مزرعه اش (که در سکانس های نخست فهمیدیم که مزرعه انگور برای پاکو خیلی ارزشمند است) را بفروشد.

اما در مقابل آن خواهر لائورا که تنها برای ۳۰۰ هزار دلار حاضر شد عضوی از خانواده خودش را که می دانست مبتلا به بیماری تنگی نفس است را به خطر بیاندازد.

پیشنهادی : نقد فیلم لاتاری

برای نتیچه گیری می گویم که : “همه می‌دانند “را تماشا کنید چون نه تنها ارزش دیدن را دارد بلکه افتخاریست برای ما ایرانی ها که کارگردانی به این بزرگی داریم که در سطح بین المللی فیلمسازی می کند.