نقد فیلم بمب یک عاشقانه اثری از پیمان معادی

به راحتی می توانم بگویم بمب یک عاشقانه یک سر و گردن از فیلم های در حال اکران بالاتر است. بمب به بهترین شکل ممکن قصه می گوید و در هیچ نقطه ای از فیلم داستان قصه پایین نمی آید. پیمان معادی که هم نویسندگی و هم کارگردانی بمب یک عاشقانه را بر عهده داشته است توانسته به خوبی از پس آن بربیاید. بمب یک عاشقانه روایتی را از روز های جنگ ایران و عراق در دهه شصت می گوید. روایتی ضدجنگ که با عشق – محبت – ترس و اضطراب مخلوط شده و اثری قوی را شکل داده است.

پیمان معادی بار دیگر بعد از فیلم “برف روی کاج ها” قدرت فیلمنامه نویسی خود را اثبات کرد. فیلم از نقطه ای شروع می شود که لیلا حاتمی در نقش (میترا) در پیاده رویی در شهر تهران قدم میزند و همین می توان از همین نخستین سکانس فهمید که چه عالی روی شرایط محیطی آن زمان – از خیابان ها گرفته تا دست فروش ها و ماشین ها و طراحی لباس – کار شده است. بمب یک عاشقانه می‌داند که چه زمانی طنز بگوید چه زمانی لحظات را درام کند و چه زمان لحظات جنگی را به بیننده نشان دهد و در هر سه هم موفق عمل می کند. فیلم بمب یک عاشقانه می توان نقد خوبی برای فیلم های کمدی بی سر و ته در حال اکران مانند میلیونر میامی باشد و یا حتی هزارپایی که ۳۷ میلیارد تومان فروخت. نقد بر اینکه می توان با خیلی چیزهای ساده‌تر و به دور از شوخی های بیش از حد جنسی از مخاطب خنده گرفت و طوری داستان را پیش برد که مخاطب خمیازه نکشد.

پیشنهادی : نقد فیلم Everybody Knows – همه می‌دانند با کارگردانی اصغر فرهادی

فیلم بمب یک عاشقانه به دور از پز روشنفکری قصه ای از عشق می گوید. قصه ای از تاریکی روز های جنگ ، قصه ای از عشق و آرزوهای خام یک نوجوان. از نوجوانی که بیشتر مفهموم عشق را فهمیده تا یک ناظم مدرسه. از کدورت هایی که با حرف زدن می شود پاکشان کرد. از مدیران و معلمان مدارس آن زمان که بی هیچ بهانه ای بچه های مدرسه را اذیت می کردند. از مدیرانی با تعصبی که فریاد کنان پشت میکروفون مدرسه به صدام و آمریکا فحش میدادند (و هنوز هم میدهند) بی آنکه بدانند صدایشان تنها تا سر کوجه می رود.

در سکانسی از فیلم میترا به شاگردش می گوید که : “باهاشون حرف بزن” و همینطور پدر میترا به ایرج. این دیالوگ مرا یاد جمله ای از نیچه انداخت که میگوید :” وقتی به مرحله ازدواج رسیدی به این فکر نکن که آیا میتوانی تا آخر عمر با او هم بستر شوی؟ به این فکر کن که تا آخر عمر حرفی برای گفتن با او داری یا نه؟ زیرا همبستر بودن کافی نیست. ”

اما برگردیم به بمب. بمب یک عاشقانه در آن تونل ترسناک سیاهی و جنگ می خواهد سوسوی امید بخش زندگی را پیدا کند و از تونل بیرون بیاید و آن سوسوی امید بخش چیزی نیست جز عشق. بمب در طول قصه گویی اشک ها و لبخند هایی در پی دارد و مخاطبین (و مخصوصا مخاطبینی که تجربه زندگی در طول جنگ ایران و عراق را در آن سال ها داشته اند) به خوبی لمس می کنند.  پیمان معادی به خوبی می‌داند که سکانس ها را طوری بچیند که خسته کنند نشود. سکانس هایی درام با حتی کمترین دیالوگ و سکانس های طنز مدرسه شوخی با تعصبات دینی و مذهبی. فیلم بمب یک عاشقانه دلنشین است. فیلمی که حوصله تان از دیدنش سر نمی رود و نه تنها ارزش یکبار دیدن بلکه چندبار دیدن را هم دارد و بدون شک شما با رضایت کامل از سینما خارج خواهید شد!

امتیاز من : ۸.۵ / ۱۰