حافظه های SSD چند لایه : تفاوت SLC ، MLC ، TLC ، QLC و PLC چیست ؟

هاردهای نسل جدید SSD یا Solid-state drives درایوهای حالت جامد عملکرد کامپیوترهای قدیمی را بهبود می بخشند و سیستم های جدیدتر را قدرتمندتر می کنند . اما ، هنگامی که میخواهید یک هارد SSD خریداری کنید ، با اصطلاحاتی مانند SLC ، SATA III ، NVMe و M.2 مواجه می شوید . اما اینها چه معنایی می دهند ؟

حافظه های SSD چند لایه

SSD های فعلی از حافظه فلش NAND استفاده می کنند ، بلوک های ساختاری آنها سلول حافظه هستند . این واحدهای پایه ای هستند که روی SSD نوشته شده است. هر سلول حافظه مقدار معینی از بیت ها را می پذیرد ، که به صورت ۱ یا ۰ ثبت شده اند .

بیشتر بدانید

تفاوت SSD و HDD چیست ؟ هارد دیسک بهتر است یا هارد SSD ؟

SSD های یک لایه سلول (SLC)

ابتدایی‌ترین نسل هارد SSD سلول تک لایه SSD SLC است . SLC ها یک بیت در هر سلول حافظه را می پذیرند. این خیلی زیاد نیست ، اما مزایایی هم دارد. اول ، SLC ها سریعترین نوع SSD هستند. آنها همچنین بادوام و دارای خطای کمتری هستند ، بنابراین از نظر سایر نسل های SSD قابل اطمینان تر هستند .

SLC ها در محیط های سازمانی که داده های مهمی دارند و اهمیت زیادی دارند، کاربرد زیادی دارند .

SSD های چند لایه سلول (MLC)

SSD ها سلول های چند لایه (یا MLC) دقیق نیستند . آنها فقط دو بیت در هر سلول را ذخیره می کنند ، که چند لایه نمی توان گفت . اما گاهی اوقات ، طرح های نامگذاری فناوری همیشه درست نیستند. هارد های SSD MLC کمی آهسته‌تر از SLC هستند زیرا نوشتن دو بیت بر روی سلول از یک سلول زمان بیشتری می برد. آنها همچنین از دوام و قابلیت اطمینان برخوردار هستند زیرا داده ها بیشتر از SLC در فلش NAND نوشته می شوند .

SSD های سه لایه سلول (TLC)

همانطور که از نام آن پیداست ، TLC SSD سه بیت برای هر سلول می نویسد. در این نوشتن ، TLC ها رایج ترین نوع SSD است. آنها ظرفیت بیشتری از درایوهای SLC و MLC را در یک طراحی کوچکتر ، اما سرعت و قابلیت اطمینان و دوام را قربانی می کنند . این بدان معنا نیست که درایوهای TLC بد هستند. در واقع ، آنها احتمالاً بهترین و مناسب ترین هارد SSD در حال حاضر برای شما هستند .

اجازه ندهید که مفهوم دوام کمتر نظر شما را عوض کند . هاردهای SSD نسخه TLC معمولاً چندین سال دوام می آورند ، و گزینه مناسب تری هستند .

SSD های چهار سطح سلول (QLC)

درایوهای چهار سطح (QLC) می توانند چهار بیت در هر سلول بنویسند. QLC NAND می تواند داده های بسیار بیشتری نسبت به انواع دیگر ذخیره‌سازی کنند ، اما در حال حاضر ، درایوهای QLC پیشرفت بزرگی را در عملکرد درایو به وجود می آورند . این به ویژه هنگامی که حافظه نهان در حال انتقال پرونده های بزرگ (۴۰ گیگابایت یا بالاتر) می باشد.

دوام نیز نگرانی است. درایو Crucial P1 QLC NVMe در سطح بودجه تنها در مدل ۵۰۰ گیگابایتی دارای ۱۰۰ TBW و در ۱ TB فقط ۲۰۰ TBW است. این یک افت کاملاً از TLC است ، اما هنوز هم برای استفاده خانگی بسیار مناسب است .

پیشنهادی :

۷ روش برای افزایش حافظه هارد دیسک ویندوز

دوام یا عمر مفید هاردهای SSD با نماد TBWs

به طور معمول ، دوام SSD به صورت TBW (ترابایت نوشته شده) بیان می شود. این تعداد ترابایتی است که نشان دهنده عمر مفید هاردهای SSD است . مدل ۵۰۰ گیگابایتی سامسونگ ۸۶۰ Evo دارای درجه TBW 600 است؛ مدل ۱ ترابایتی طول عمر ۱،۲۰۰ TBW است. بنابراین این هارد ها باید سال ها به شما خدمت کند .

TBW ها برای تخمین طول عمر هارد ها استفاده می شوند. زمانی که از SSD ها فراتر از حد TBW گفته اطلاعات ذخیره کنید حداقل تلفات داده ها – به ویژه هاردهای قدیمی بیشتر می شود .

SSD های سطح سلول پنتا (PLC)

PLC SSD می تواند ۵ بیت در هر سلول بنویسد ، هنوز برای مصرف کنندگان عرضه نشده است ، اما آنها در راه هستند . توشیبا درایوهای PLC را در اواخر آگوست ۲۰۱۹ و اینتل در ماه بعد عرضه خواهد کرد .  ما توصیه می کنیم برای خرید هارد SSD ، منتظر بمانید تا نسل های PLC عرضه و بررسی شود. همچنین ، رتبه بندی های TBW را بررسی کنید تا ببینید مدت زمان ماندگاری آنها چگونه است و چگونه TBW در شرایط واقعی کار می کند .

سایر نسخه های هارد SSD

اینها انواع اصلی فلش NAND هستند ، اما در اینجا چند اصطلاح دیگر وجود دارد که به اطلاعات شما اضافه می کند :

• 3D NAND : در یک مقطع ، تولید کنندگان NAND سعی کردند سلول های حافظه NAND را روی یک سطح صاف نزدیکتر قرار دهند تا درایوها کوچکتر شوند و ظرفیت آنها افزایش یابد. این تا حدی کار می کند ، اما وقتی سلولها به هم نزدیک هستند ، حافظه ی فلش خراب می شوند . آنها برای دستیابی به این مسئله ، سلول های حافظه را در بالای یکدیگر جمع کرده و ظرفیت خود را افزایش می دهند. این معمولاً 3D NAND یا بعضاً NAND عمودی نامیده می شود .

• Cache : هر SSD دارای حافظه پنهانی است که در آن داده ها قبل از نگارش در درایو به طور خلاصه ذخیره می شوند. این انبارها برای تقویت عملکرد SSD بسیار مهم هستند. آنها معمولاً از SLC یا MLC NAND تشکیل شده اند. وقتی حافظه کامل باشد ، عملکرد به شدت کاهش می یابد – این به ویژه در مورد برخی از درایوهای TLC و بیشتر QLC صادق است.

• SATA III : این رایج ترین دیسک سخت و رابط SSD است که برای رایانه های شخصی در دسترس است. در این زمینه ، “رابط” فقط به معنای اتصال یک درایو به مادربرد است. SATA III حداکثر توان ۶۰۰ مگابایت در ثانیه را دارد.

• NVMe : این رابط SSD را به مادربرد متصل می کند . NVMe با سرعت بیشتری از طریق کابل PCIe کار می کند. درایوهای مصرف کننده فعلی NVMe حدود سه برابر سریعتر از SATA III هستند.

• M.2 : این عامل شکل (اندازه بدنی ، شکل و طراحی) درایوهای NVMe است. به این دلیل که کوچک و مستطیل هستند به عنوان درایوهای “gumstick” خوانده می شوند. آنها در بیشتر مادربردهای مدرن در شکاف های ویژه جای می گیرند .