3G, H+, H, 4G, LTE, 5G: تفاوت شبکه های تلفن همراه چیست؟

سرعت اینترنت گوشی شما می تواند به میزان قابل توجهی متفاوت باشد. برخی از کشورها دارای شبکه های مخابراتی پیشرفته تری نسبت به سایر کشورها هستند. مناطق دور افتاده لزوماً کیفیت پوشش یکسانی با شهرهای بزرگ نخواهند داشت. حتی در خانه بودن نیز می تواند تأثیر بسزایی در کیفیت اینترنت داشته باشد.

تلفن هوشمند به شما امکان می دهد با استفاده از یک کد الفبایی و عددی (E , H , H+ , LTE , 4G , 4.5G , 5G) نزدیک نوار آنتن، از قدرت پوشش اینترنت تلفن همراه خود مطلع شوید. اگر تا به حال در نوار اعلان متوجه مواردی مانند E ، 3G یا H شده باشید ، می‌دانید چقدر اینترنت ضعیف است.

اما معنی همه آن عبارات چیست؟ با تک تیپ همراه باشید تا تمام شبکه های اینترنت تلفن همراه را یاد بگیرید.

اینترنت ۲ جی یا 2G

2G برای اولین بار در سال ۱۹۹۱ راه‌اندازی شد و فناوری بود که در نهایت اجازه داد سرویس های داده مانند SMS و MMS در تلفن های همراه در دهه بعد پربار شوند.

همچنین این اولین بار است که سیگنال های رادیویی به جای آنالوگ (1G) دیجیتال می شوند ، بنابراین بازده طیف بیشتری را فراهم می کند و به تلفن های همراه با نفوذ بازار کمک می کند.

حداکثر سرعت آن فقط ۵۰ کیلوبیت در ثانیه است و در بخشهای وسیعی از اروپا و آمریکای شمالی ، شبکه های 2G اکنون خاموش هستند. با وجود این ، هنوز شبکه انتخابی در مناطق وسیعی از کشورهای در حال توسعه است.

اینترنت G

G مخفف General Radio Packet Service (یا GPRS) است. در سال ۲۰۰۰ مورد استفاده گسترده قرار گرفت و نام مستعار غیر رسمی ۲.5G را به خود اختصاص داد. در نظر گرفته شده است که این اولین سنگ پیمایی مهم در مسیر توسعه شبکه های 3G است که اکنون در همه جا حضور دارند.

این اولین شبکه اینترنت همراه “همیشه روشن” بود ، اما فقط می تواند داده ها را با حداکثر سرعت ۱۱۴ کیلوبیت در ثانیه انتقال دهد ، که این باعث می شود کمترین ارتباطی که این روزها با آن روبرو می شوید ، باشد.

این سرعت به این معنی است که اگرچه شبکه می تواند از سرویس های پیام رسانی فوری مانند واتساپ پشتیبانی کند ، اما سایر برنامه ها و صفحات وب که پیچیده‌تر هستند یا به مرور زمان عملکرد و یا در بهترین حالت ، بسیار آهسته دانلود و نمایش می شوند.

اینترنت EDGE

حرف E نشان دهنده نرخ داده های پیشرفته برای شبکه GSM Evolution (یا EDGE) است. این شبکه از سال ۲۰۰۳ با ارائه سرعتی تقریباً سه برابر سریعتر از سایر مدل های قبلی خود ، محبوبیت خود را گسترش داد.

این حداکثر سرعت ۲۱۷ کیلوبیت در ثانیه را پشتیبانی می کند ، بنابراین اگرچه بسیار سریعتر از سرعت شبکه G است ، شما همچنان در جستجوی یک وب سایت مدرن یا تماشای فیلم های یوتیوب با پایین ترین وضوح تصویر می توانید تماشا کنید.

گفته می شود ، اکنون ۶۰۴ شبکه EDGE در ۲۱۳ کشور جهان وجود دارد که این شبکه را به یکی از پر کاربردترین فناوری های اینترنت موبایل در جهان تبدیل کرده است. این شبکه آخرین شبکه پرکاربرد قبل از مطرح شدن 3G بود ، بنابراین اغلب از آن به عنوان ۲.75G یاد می شود.

اینترنت ۳ جی یا 3G

فناوری 3G در واقع بسیار قدیمی تر از آن است که بسیاری از مردم تصور می کنند. اولین شبکه تجاری در اکتبر ۲۰۰۱ در ژاپن راه‌اندازی شد ، نروژ نیز در دسامبر ۲۰۰۱ این روند را دنبال کرد و بیشتر اروپا و جنوب شرق آسیا تا اوایل سال ۲۰۰۲ آنلاین بودند. اولین شبکه 3G در ایالات متحده شرکت “Verizon Wireless” بود و در ژوئیه ۲۰۰۲ به کار خود ادامه داد .

شبکه 3G بیش از هر سه مورد قبلی که در بالا ذکر شد (GSM ، GPRS و EDGE) بر اساس استانداردهای جهانی خدمات ارتباطات سیار جهانی (UMTS) بنا شده است.

این اولین شبکه ای بود که به اندازه ای که امروزه می توانیم از مرور اینترنت موبایل پشتیبانی کنیم ، سریع بود و به لطف حداکثر سرعت ۳۸۴ کیلوبیت در ثانیه ، برای پخش موسیقی و حتی برخی از فیلم ها بیش از حد مناسب است.

به لطف کاربرد گسترده و توسعه تلفن های هوشمند ، این شبکه شاید از همه شناخته شده ترین شبکه های اینترنت همراه باشد. امروز فناوری 3G را در همه چیز ، از تلفن های صوتی بی سیم گرفته تا تلویزیون های تلفن همراه پیدا خواهید کرد.

اینترنت H

علامت H به این معنی است که شما از اتصال بسته سرعت بالا (HSPA) برخوردار هستید. استاندارد HSPA بر اساس همان فناوری 3G ساخته شده است اما جایگزین استاندارد UMTS 3G می شود و در نتیجه حداکثر سرعت ۷.۲ مگابیت در ثانیه است.

این برنامه می تواند به راحتی فیلم های یوتیوب، موسیقی های اسپاتیفای ، مرور وب و سایر کاربردهای برنامه را کنترل کند. به هر حال پشتیبانی از دانلود فیلم یا فایل های بزرگ تورنت به اندازه کافی خوب نیست . باز هم‌زمان زیادی لازم است. پذیرش جهانی در سال ۲۰۱۰ آغاز شد و اکنون در اکثر کشورهای پیشرفته در دسترس است.

اینترنت H+

فناوری H+ به دسترسی سریع بسته های تکامل یافته (HSPA+) اشاره دارد. پنج نسخه از این فناوری وجود دارد که هر کدام سرعت دانلود بیشتری نسبت به نسخه قبلی را ارائه می دهند.

نسخه ۶ حداکثر سرعت ۱۴.۴ مگابیت در ثانیه را به ارمغان آورد ، نسخه ۷ آن را به ۲۱.۱ مگابیت در ثانیه افزایش داد ، نسخه ۸ آن را به ۴۲.۲ مگابیت در ثانیه افزایش داد ، نسخه ۹ آن را به ۸۴.۴ مگابیت در ثانیه رساند ، قبل از اینکه با انتشار ۱۰ بالاتر بیاید با حداکثر سرعت ۱۶۸.۸ مگابیت در ثانیه.

همانطور که مشاهده می کنید ، این فناوری در اینجا بسیار سریع تکامل یافته است ، اما لازم به یادآوری است که در هنگام استفاده عادی ، به ندرت این سرعت ها را می بینیم. این سریعترین شکل اتصال است که هم اکنون بیشتر افراد می توانند از آن استفاده کنند زیرا شبکه های جهانی 4G هنوز در دسترس نیستند.

اینترنت ۴ جی یا 4G (و LTE)

آیا 4G را در نوار اعلان خود مشاهده می کنید؟ اگر چنین است ، خوشحال باشید ، شما یکی از معدود افراد خوش شانس هستید که به جدیدترین و بهترین شبکه تلفن همراه دسترسی دارید!

اولین شبکه های عمومی 4G در جهان در سال ۲۰۰۹ در استکهلم و اسلو آنلاین شد و کشورهای دیگر در سال های بعد به آرامی به آنها پیوستند. در انگلیس ، عرضه گسترده در سراسر کشور در سال ۲۰۱۴ اتفاق افتاد ، در حالی که در ایالات متحده ، بسیاری از بزرگترین شهرها اکنون دارای شبکه هستند.

اکثر این شبکه ها از استاندارد LTE که مخفف عبارت (Long Term Evolution) استفاده می کنند ، اگرچه برخی آز کشورها مثلا در ایالات متحده، از استاندارد کمتر متداول جهانی برای دسترسی مایکروویو (WiMAX) استفاده می کنند. در اروپا و آمریکای شمالی ، اکثر شرکت های مخابراتی WiMAX را تا پایان سال ۲۰۱۷ کاهش دادند.

برای کاربر نهایی ، اختلافات بین این دو قابل اغماض است. بزرگترین نقص WiMAX این است که شرکتهای مخابراتی کافی آن را برای دوام آوردن آن تصویب نکرده اند ، بنابراین LTE را به یک استاندارد تبدیل می کنند. چرا شرکت های مخابراتی تصمیم به استفاده از WiMAX گرفتند؟

• شبکه های WiMAX از سیستم های قدیمی مانند 2G و 3G پشتیبانی نمی کنند ، در حالی که LTE سازگار است و امکان همزیستی و رومینگ راحت تر را فراهم می کند.
• LTE حداکثر سرعت بالاتری دارد.
• LTE نیروی باتری کمتری را روی گوشی استفاده می کند.

سرعت در 4G می تواند به حداکثر ۱ گیگابایت در ثانیه برسد.

اینترنت ۵ جی یا 5G

5G عرضه جهانی خود را از سال ۲۰۱۹ آغاز کرد و انتظار می رود تا پایان سال ۲۰۲۵ به بیش از ۱.۷ میلیارد نفر خدمات ارائه دهد.

بزرگترین مزیت 5G نسبت به 4G افزایش پهنای باند است. با حداکثر سرعت بالقوه ۱۰ گیگابیت بر ثانیه حدود ۱۰۰ برابر سریعتر از اینترنت 4G است.

اگرچه ما در حال حاضر فقط 5G را از طریق تلفن مشاهده می کنیم ، اما تصور می شود که فناوری ۵ جی می تواند انقلابی در نحوه دستیابی به اینترنت در خانه های ما ایجاد کند. شرکت های ارائه دهنده خدمات اینترنتی سنتی به دلیل اینکه شرکت ها قادر به ارائه اینترنت به خانوارها بدون نیاز به بستن کابل ها هستند ، تهدید جدی می شوند.

نکته منفی 5G محدوده سیگنال است. از آنجا که 5G از امواج رادیویی با فرکانس بالا استفاده می کند ، سلول های جغرافیایی مورد اعتماد تلفن ها کوچکتر خواهند بود ، بنابراین به برج های بیشتری نیاز دارند و هزینه های عرضه را افزایش می دهند. در کل ، سه باند فرکانس در دسترس خواهد بود:

• باند کم با باند ۶۰۰ الی ۷۰۰ مگاهرتز: منطقه پوشش گسترده مناسب نفوذ به ساختمان ها با حداکثر سرعت ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه ارائه می دهد.
• باند میانی با باند ۲.۵ الی ۳.۷ گیگاهرتز: توان سریعتر و تاخیر کمتر مناسب نفوذ به ساختمان نیستند و حداکثر سرعت ۱ گیگابیت برثانیه ارائه می دهد.
• باند بالا ۲۵ الی ۳۹ گیگاهرتز: منطقه و طیف کمتری نسبت به قبل پوشش میدهد و در برابر ساختمان ها خیلی ضعیف است و سرعت ۱۰ گیگابیت بر ثانیه ارائه می دهد.

اینترنت 6G چه زمانی در دسترس خواهد بود ؟!

6G جانشین برنامه ریزی شده برای 5G است. سرعت آن تا ۹۶ گیگابیت بر ثانیه ارائه می شود ، تقریباً ده برابر سریعتر از فناوری ۵ جی.

اما خیلی هیجان زده نشوید. حتی اگر آزمایشات اولیه در چین ، کره جنوبی و ژاپن در حال انجام است ، انتظار نمی رود که این فناوری تا دهه ۲۰۳۰ به صورت تجاری در دسترس باشد.