نقد و بررسی فیلم متری شیش و نیم

فیلم متری شیش و نیم به کارگردانی سعید روستایی برای اولین بار در سی و هفتمین جشنواره فجر ۱۳۹۷ اکران شد و توانست جایزه بهترین فیلم از نگاه مردمی را از آن خود کند. سعید روستایی برای دومین بار بعد از فیلم نخست خودش (ابد و یک روز) با نوید محمدزاده ، پیمان معادی و پریناز ایزدیار همکاری داشته است. متری شیش و نیم در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۹۷ (یکی از فیلم های نوروزی امسال) در سینماهای ایران اکران شد.

داستان متری شش و نیم داستان جستجوی پلیس مبارزه با مواد مخدر برای پیدا کردن فروشنده بزرگ شیشه در پایتخت است.

نقد و بررسی فیلم متری شیش و نیم

سعید روستایی این بار بر خلاف فیلم اول خودش که تقریبا تک لوکیشن و با بازیگران محدود است این بار به سراغ فیلمی عظیم و موضوعی وسیع رفته و برای کارگردانی با این سابقه بسیار آینده روشنی در انتظار اوست. متری شیش و نیم آنقدری خوب بوده که حتی مسعود فراستی سخت گیر هم در برنامه “هفت” آن را تحسین کرده.

فیلم متری شیش و نیم را به دو بخش کلی تقسیم میکنم. بخش نخست (که من اسمش را “مقدمه” یا “مستند” میگذارم) بخشی که سعید روستایی به تصاویری از معتادان مناطق پایین شهر پرداخته و به خوبی هم در به تصویر کشیدن آن موفق عمل کرده است. بخش اول می خواهد بگوید که فیلم دارای چه نوع فضا و فرمی است و می خواهد ما را با خودش آشنا کند و مقدمه ای باشد برای بخش دوم که موضوع کمی جدی تر می شود. تا اینجای فیلم می توان گفت همه چیز به اندازه بوده و اضافه گویی و سیاه نمایی در کار نیست. قاب بندی ها میزانسن های روی حساب سعید روستایی نشان از خبره بودن او می دهد و سخت بتوان از متری شیش و نیمش ایرادی گرفت.

اما بخش دوم (که اسمش را میگذارم “بازیگری“) با بازیگران حرفه ای که دارد قصه خودش را روایت می کند. هرچند که می توان گفت نوید محمدزاده تکراری شده است اما این دلیل منطقی ای بر نابازیگری او نیست و حتی این تکراری بودن هم تقصیر خودش نیست. بیشتر تقصیر نقش هاست و کارگردان هایی که تا از این نوع نقش ها دارند نوید محمدزاده را فرا می خوانند. به جرئت می توانم بگویم نوید محمدزاده می توان شهاب حسینی دومی باشد. این را در نقش فیلم “سرخپوست” که امسال اکران خواهد شد ثابت کرده است.

جدا از نوید محمدزاده. پیمان معادی بازیگر بین المللی ما فوق‌العاده ظاهر شد و نقش سرگرد و آن ابهت را به خوبی به نمایش گذاشت.

سه رکن می تواند فیلم را فوق‌العاده کند. “بازیگری” – “کارگردانی” و “فیلمنامه“. سعید روستایی همچون فیلم نخستش ابد و یک روز فیلنامه نویسی و کارگردانی خود را به اثبات رساند و گفت که ابد و یک روز یک شانسی نبوده است. و اما در آن سو پیمان معادی – نوید محمدزاده – پریناز ایزدیار (هرچند که حضورش آنقدر پررنگ نبود) و فرهاد اصلانی و حتی بازیگرانی که آنقدر ها هم معروف نیستند کارشان را به خوبی انجام دادند و توانستند اثری فوق‌العاده را به نام خودشان ثبت کنند. اثری جذاب در ژانری که جای خالی اش همیشه در سینماهای ایران حس می شود.

کارگردان های معدودی توانسته اند اثری قوی در این ژانر خلق کنند. جدا از ژانر با موضوعی جذاب – واقعی – تاثیرگذار و تکان دهنده برای بیننده روبرو هستیم که بعد از خارج شدن از سینما فیلم در ذهن مخاطبش دوره می شود و او را به فکر وا می دارد و به این راحتی ها هم بیرون نمی آید.

بخوانید : نقد فیلم بمب یک عاشقانه اثری از پیمان معادی

حرف آخر

با اینکه برخی از سکانس های فیلم به دلایلی نامشخص سانسور شده و به نمایش در سالن های سینما در نیامد همچنان متری شیش و نیم ارزش تماشا دارد.